Leerzame ontmoetingen

Leerzame ontmoetingen

Bij ingewikkelde vragen in werksituaties kom je er niet uit. De kennis en vaardigheden die je al hebt zijn niet genoeg, de bekende wegen helpen niet. Dan moet je soms iets doen waar je nou net niet toe geneigd bent: vertragen. Vertragen om jezelf vragen te stellen. Want dan kun je een bron aanboren met meer duurzaamheid: je eigen wijsheid.

Zoeken naar wijsheid vraagt om witruimte. Witruimte is een concept uit de literatuur en de beeldende kunst. Het wit tussen de woorden (bijvoorbeeld in een gedicht) draagt ook bij aan de betekenis van de tekst. Net zoals witte vlakken in een schilderij.

Witruimte kun je vergelijken met een plein. Het plein geeft een gevoel van ruimte en beschutting tegelijk. Er is van alles mogelijk, maar er zijn ook grenzen. Het is een soort tussenruimte, een tussentijd, een vruchtbare voedingsbodem bij ingewikkelde vragen. Je maakt je wereld even groter, om daarna weer te kunnen focussen op een concrete oplossing.

Ruimte biedt openheid, maar kan ook pleinvrees oproepen. Want tijd en ruimte geven lucht, maar je kunt er ook in verdwalen. Je moet dus ook goed weten wanneer je het plein weer kunt verlaten en kunt werken aan concrete invullingen van wat je hebt gevonden.

Darwin noemt deze benadering consilience, kennis kan bij elkaar ‘springen’. In zijn boek “On the origin of species” maakte hij gebruik van kennis en ervaring uit vele disciplines en durfde en kon hij verbanden leggen die grensverleggend bleken te zijn.

Ik ben gastvrouw van pleinen waar naar eigen wijsheid wordt gezocht. Ik zorg voor een balans in de ruimte, balans tussen beschutting en open space. Voor een balans in tijd, in het ritme tussen vertragen en versnellen. En vooral: een balans tussen vertraging en actief handelen! Te veel en te snel handelen is soms niet verstandig, maar te lang talmen ook niet.
Werken in de witruimte: net zo hard werken, maar anders.